روز پنجم

راز عشق در این است که رابطه تان را مانند یک باغ، با محبت تزئین کنید. بذر علاقه ها و عقیده های تازه بکار که بزیبایی بروید.

روز چهارم

ادب کوهنوردی

کوه،

      انسان متقی و با وقار می خواهد.

 کوه جای آنها که واژه های بد به کار می برند نیست، هیچ وقت هم نبوده است.

کوه اگر نتواند به آدمی شخصیت آرام اخلاقی بخشد، آن آدم به هیچ ترتیب درست نخواهد شد.

چنین آدمی، راه گم کرده که به کوه آمده، جایش ، جای دیگری است.

یک کوه نورد واقعی را در هر جایی می توان شناخت، بس که متین و مودب و با شخصیت است.

صعود، نوعی رزم است...

     صعود، نوعی اعلام آمادگی است برای غلبه ی جوانمردانه بر ناجوانمردی ها...

کوه نوردی ، ورزش است اما بیش از آنکه ورزش باشد،

        زندگی است،

 دست و پنجه نرم کردن با مشکلات است.

    صعود، یک فرصت است

تو به هنگام صعود فقط پیش نمی روی،

                   می اندیشی و پیش می روی

                         تو به علت ها می اندیشی ،

                                                    علت رفتن

                                                         علت بودن....

نویسنده: نادر ابراهیمی

روزی یک مرد روحانی با خداوند مکالمه ای داشت: "خداوندا! دوست دارم بدانم بهشت و جهنم چه شکلی هستند؟ "، خداوند او را به سمت دو در هدایت کرد و یکی از آنها را باز کرد، مرد نگاهی به داخل انداخت، درست در وسط اتاق یک میز گرد بزرگ وجود داشت که روی آن یک ظرف خورش بود، که آنقدر بوی خوبی داشت که دهانش آب افتاد، افرادی که دور میز نشسته بودند بسیار لاغر مردنی و مریض حال بودند، به نظر قحطی زده می آمدند، آنها در دست خود قاشق هایی با دسته بسیار بلند داشتند که این دسته ها به بالای بازوهایشان وصل شده بود و هر کدام از آنها به راحتی می توانستند دست خود را داخل ظرف خورش ببرند تا قاشق خود را پر نمایند، اما از آن جایی که این دسته ها از بازوهایشان بلند تر بود، نمی توانستند دستشان را برگردانند و قاشق را در دهان خود فرو ببرند.


مرد روحانی با دیدن صحنه بدبختی و عذاب آنها غمگین شد، خداوند گفت: "تو جهنم را دیدی، حال نوبت بهشت است"، آنها به سمت اتاق بعدی رفتند و خدا در را باز کرد، آنجا هم دقیقا مثل اتاق قبلی بود، یک میز گرد با یک ظرف خورش روی آن و افراد دور میز، آنها مانند اتاق قبل همان قاشق های دسته بلند را داشتند، ولی به اندازه کافی قوی و چاق بوده، می گفتند و می خندیدند، مرد روحانی گفت: "خداوندا نمی فهمم؟!"، خداوند پاسخ داد: "ساده است، فقط احتیاج به یک مهارت دارد، می بینی؟ اینها یاد گرفته اند که به یکدیگر غذا بدهند، در حالی که آدم های طمع کار اتاق قبل تنها به خودشان فکر می کنند!"

هنگامی که موسی فوت می کرد، به شما می اندیشید، هنگامی که عیسی مصلوب می شد، به شما فکر می کرد، هنگامی که محمد وفات می یافت نیز به شما می اندیشید، گواه این امر کلماتی است که آنها در دم آخر بر زبان آورده اند، این کلمات از اعماق قرون و اعصار به ما یادآوری می کنند که یکدیگر را دوست داشته باشید، که به همنوع خود مهربانی نمایید، که همسایه خود را دوست بدارید، زیرا که هیچ کس به تنهایی وارد بهشت خدا (ملکوت الهی) نخواهد شد.

روزی لقمان به پسرش گفت:

امروز به تو 3 پند می دهم که کامروا شوی.
اول اینکه سعی کن در زندگی بهترین غذای جهان را بخوری!
دوم اینکه در بهترین بستر و رختخواب جهان بخوابی!
و سوم اینکه در بهترین کاخها و خانه های جهان زندگی کنی!
پسر لقمان گفت ای پدر ما یک خانواده بسیار فقیر هستیم
چطور من می توانم این کارها را انجام دهم؟
لقمان جواب داد:
اگر کمی دیر تر و کمتر غذا بخوری
هر غذایی که میخوری طعم بهترین غذای جهان را می دهد.
اگر بیشتر کار کنی و کمی دیرتر بخوابی
در هر جا که خوابیده ای احساس می کنی بهترین خوابگاه جهان است.
و اگر با مردم دوستی کنی و در قلب آنها جای گیری
آن گاه بهترین خانه های جهان مال توست

روز سوم

راز عشق در این است که به یکدیگر سخت نگیرید

عشقی که آزادانه هدیه نشود اسارت است.

روز دوم

راز عشق در احترام متقابل است.

احساسات متغیرند، اما احترام دو طرف ثابت می ماند.

اگر عقاید شریک زندگی ات با عقاید تو متفاوت است، احترام به نظریاتش گوش کن.

احترام باعث می شود که او بتواند خودش باشد.

لازم به ذکر است که این مطالب از کتاب رازهای عشق نوشته جی . دونالد والترز ترجمه علی محب خسروی نقل شده است.

رازهای عشق برای سی روز هر ماه

روز اول

راز عشق در تواضع است.

این صفت به هیچ وجه نشانه ی تظاهر نیست.

بلکه نشان دهنده ی احساس و تفکری قوی است.

میان دو نفری که یکدیگر را دوست دارند،

تواضع مانند جویبار آرامی است که چشمه ی محبت آنها را تازه و با طراوت نگه می دارد.